Gözlerimi açtığımda içime içime düşen kar taneleri karşıladı beni.
Yattığım yerden yavaşça doğruldum ve etrafa baktım,
Alabildiğine beyazdı gözlerim...
Üstümdeki incecik şaşkınlığımla, yürümeye başladım.
Saatler, saatlerce yürüdüm bembeyaz örtünün üzerinde,
Gözüm, uzaklardaki yemyeşil bir ağaca değdi bir anda,
Bir çaba gittim yanına ve tüm etrafını tertemiz yapıp,
Gövdesine yaslanarak oturdum.
Üşüyordu ellerim, etim, kemiklerim...
Gözlerim yine düşmeye başlarken, karardı etrafım..
Sonra yüzüme düşen damlalar ile uyanıverdim,
Gün batımı hafif kızıllaştırmıştı, ağacımın yapraklarını,
Ve minik minik damlalar yağıyordu üstüme...
Ağaç, içten içe titriyor gibiydi;
Sarılıverdim çevreleyemediğim gövdesine,
O ağaç sendin sevgilim...
Etrafa binbir çeşit kar tanesi düşüyorken,
Sen yağıyordun benim üzerime...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder