Matem...

Siyah-ı matemin vurdu hüznümün üstüne;
Karanlık uçurumlarda kaybettim kendimi,
Yaşayan ruhlar mezarlığında kaybettiğim aşkım,
Gözlerimden damlayan yaşlarda siluetinin izleri.

Siyah-ı matemin vurdu kaderimin üstüne;
Kaybolmuşluğun izi sardı defter aralarındaki sana ait mektupları,
Soluğumun soğukluğu ardından görünmeyen sonbahar…
Sokak aralarındaki harcanmış kırık kalpler…
Vücudumun yaşam sebebiydi senin adının nağmesi.

Siyah-ı matemin vurdu hayallerimin üstüne;
Küçük bir çocuğun tükenmek bilmeyen isteği sana olan aşkım,
Yalnızlığım gün gece senin izini aramamdı.
Vurgun yemiş yüreğimin yaşam sebebiydi gözlerinin bakışı.

Siyah-ı matemin vurdu ruhumun üstüne;
Çamura bulanmış portremin yaşam bulan yanıydın,
Bir rüyanın sonuydu belki de yanımdaki soluğun,
Hayatın oyunuydu bana aşık olman,
Varlığımın en anlam katan parçası aşkın!
Mazide özlem dolu bir parşömen,
Radyoda ikimizi anan bir şarkı,
Sevgimizi ölümsüz kılan!