Sendeydim...

Gecenin içinde bir hayali derya gibiydi gözlerin! 

Baktıkça içinde kaybolduğumu fark ettiğim anda, iş işten çoktan geçmişti artık. 

Derme çatma bir sandalın üstünde elimde hırpalanmış bir dal parçasıyla sana doğru yelken açtığımı gördüğümde; 

gözüm, yarı yamalı, yarı sağlam bez parçasına takıldı. 

Kendimi o bez parçası gibi hissettim bir anda... 

Uçsuz bucaksız bir deniz gibiydi gözlerin! 

Evet gözlerin! 

Mavisi sır, kahvesi daha çoktu.

 Bu yüzden hep gece gibiydi gözlerin!

 Gözlerinin karanlığındaki engin denizlerde sana doğru kürek çekiyorken; 

tek arkadaşım, kulağıma fısıldadığın sözcükler ve gökyüzündeki yarı soluk ay parçasıydı. 

Yarı silik yansımanın ötesinden bile görülüyordu, ne kadar uzak olduğun. 

Aldırış etmeyecek kadar umarsız esiyordu rüzgar... 

Saçlarımı yavaş yavaş okşarken ellerin, yine sesini duydum! 

İşte o an bir kez daha anladım. 

Tam olmayı hayal ettiğim yerdeydim. 

"Sendeydim..."